gedicht van de maand

Elk gedicht begint des ochtends, bij zonsopgang. Zelfs
als men de zon niet ziet (dat wil dus zeggen, regenlucht)
verklaart het gedicht alles, het geeft licht
aan de aarde, aan de hemel, en met wolken tussendoor - licht hindert
als het overmatig is. Daarna stijgt het gedicht
op met de nevelen die de dag met zich sleept, kruipt in
de kruinen van de bomen, zingt met de vogels en stroomt met de beken
die niemand weet waarvandaan komen en niemand weet waarheen
gaan. Het gedicht vertelt hoe alles is gemaakt:
behalve het gedicht zelf, dat begint bij een grijs toeval,
zoals deze ochtend, en eindigt, eveneens bij toeval,
met de zon die bijna opkomt.

Nuno Júdice (Portugees dichter)