Blauwe hortensia
Zoals het laatste groen in de verfpot
zijn de droge bladeren ruw en dof
achter bloesemschermen, die licht wiegelen,
hun blauw niet dragen, maar van verre spiegelen.
Ze spiegelen het betraand en vaag
als wilden ze het gauw weer kwijt;
in oud blauw briefpapier, in elke laag
zit ook dat geel, en violet, en blauwig krijt.
Een verwassen tint als van een kinderschort
dat versleten is, niet meer gedragen wordt:
wat is dit kleine leven kort.
Maar plotseling schijnt het blauw zich te vernieuwen
in één der bloesemtrossen, en met ziet
een roerend blauw blij voor het groen uit krieuwen.
Rainer Maria Rilke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten