zaterdag 15 februari 2014
gedicht van de maand
Sneeuwklokje
Hoe kan ik je beschrijven?
Woorden schieten te kort
om jou te duiden.
Toch probeer ik het,
voorzichtig.
Kranig,
onstuitbaar,
steek je als eerste
je stralend witte
hoofdje
boven de grond.
Je nietigheid
is slechts schijn;
onverwoestbaar
doorsta je
wind en kou.
IJs zelfs.
En met dat
kleine koppie
betover je
iedereen.
Wat zal ik nog van je zeggen?
Je schoonheid is
onuitsprekelijk.
Puur.
Thea
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Mooi beschreven.
Gr Jan.
Prachtig, zowel de foto als het gedicht.
Fijn weekend
Lieve groet
Mooi gedicht! En natuurlijk de foto van de sneeuwklokjes!
Vandaag was er bij de Boschhoeve in Wolfheze een sneeeuwklokjesfestival. Helaas kon ik vandaag niet, maar het is leuk om zoveel verschillende soorten te zien.
Een heel mooi gedicht Thea.
Groet,
Janneke
Een reactie posten